Οι Ισπανοί είναι πλουσιότεροι από τους Ιταλούς, λέει το ΔΝΤ
Η δυναμική των οικονομιών της Ιταλίας και της Ισπανίας έχει αλλάξει άρδην την τελευταία δεκαετία, όπως φαίνεται και από τα στοιχεία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Το 2008, η Ιταλία σε σύγκριση με την Ισπανία ήταν 10% πλουσιότερη, σύμφωνα με την αγοραστική δύναμη των κατοίκων της, αναφέρουν οι Financial Times.
Σήμερα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Οι Ισπανοί εμφανίζονται πιο εύποροι από τους Ιταλούς. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΔΝΤ, το 2017 το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ισπανίας υπερέβη το αντίστοιχο της Ιταλίας με κριτήριο την αγοραστική δύναμη. Αν και το μέγεθος της ισπανικής οικονομίας σήμερα είναι μόλις 2% μεγαλύτερο από το 2008, ωστόσο η χώρα εκμεταλλεύεται καλύτερα (από την Ιταλία) τις δημόσιες και τις ξένες επενδύσεις και την καινοτομία, δημιουργώντας θέσεις εργασίας.
Το ΔΝΤ προβλέπει ότι την επόμενη 5ετία η Ισπανία θα είναι πιο πλούσια κατά 7% από την Ιταλία. Εν τω μεταξύ και οι δύο χώρες επλήγησαν καίρια από την οικονομική κρίση της Ευρωζώνης στη διάρκεια των τελευταίων 10 χρόνων, όμως η Ιταλία δεν ανέκτησε το χαμένο έδαφος. Στα τέλη του 1990 είχε διπλάσια σε μέγεθος οικονομία από την Ισπανία, ενώ σήμερα είναι μόνο κατά 50% μεγαλύτερη. Η Ιταλία εθεωρείτο εκείνη την περίοδο η 18η πιο ισχυρή οικονομία διεθνώς, με κριτήριο το κατά κεφαλήν ΑΕΠ, ενώ το 2007 είχε κατρακυλήσει στην 28η θέση και το 2017 στην 33η.
Κατά τους Financial Times, η υστέρηση της Ιταλίας είναι ένας από τους βασικούς λόγους που παρατηρούνται έντονες αναταράξεις στην πολιτική της σκηνή. Αξίζει να σημειωθεί ότι έως το 2023, σύμφωνα με το ΔΝΤ, πλουσιότερες από την Ιταλία ενδεχομένως να είναι η Σλοβακία και η Τσεχία. «Οι οικονομίες της Ισπανίας και της Ιταλίας βρίσκονται σε συνεχή ανταγωνισμό από τον 16ο αιώνα. Εκτοτε, άλλοτε είχε προβάδισμα η μία και άλλοτε η άλλη», επισημαίνει ο Κάρλο Aλμπέρτο Καρνεβάλε Μαφέ, καθηγητής στη Σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Μποκόνι στο Μιλάνο. «Η Ισπανία, τουλάχιστον από το 2011, ακολουθεί πιο δυναμική πορεία».
Οπως αναφέρουν οι FT, στην Ιταλία οι ψηφοφόροι έχουν παύσει να πιστεύουν ότι τα παραδοσιακά κόμματα μπορούν να λάβουν μέτρα ενίσχυσης της οικονομίας και να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας. Η δυσαρέσκεια είναι ολοένα και πιο έντονη, εξαιτίας και της ανόδου της ανεργίας, ειδικά στις τάξεις των νέων ανθρώπων. Μεγάλοι νικητές των πρόσφατων εκλογών στην Ιταλία αναδείχθηκαν τα κόμματα διαμαρτυρίας. Τα κόμματα αυτά, ευρισκόμενα στα δύο άκρα του πολιτικού φάσματος, τίθενται κατά της ενωμένης Ευρώπης και των δυνάμεων που παραδοσιακά διαχειρίζονται την εξουσία στην Ιταλία και τις θεωρούν ότι συνεργάζονται στενά με τις Βρυξέλλες. Συν τοις άλλοις, αν κάποια στιγμή η χώρα βρεθεί στη θέση να μην μπορεί να εξυπηρετεί το μεγάλο χρέος της, το δεύτερο μεγαλύτερο μετά της Ελλάδας (με κριτήριο τα μεγέθη των οικονομιών), τότε θα τεθεί σε κίνδυνο η Ευρωζώνη συνολικά. «Αν δεν υπάρξουν διαρθρωτικές αλλαγές, η Ιταλία θα εξακολουθήσει να αποτελεί εστία κινδύνων για την Ευρωζώνη», παρατηρεί ο Λίβεν Νόπε, επικεφαλής οικονομολόγος της KBC.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και ο αρθρογράφος του Forbes, Μάρκο Ανουντσιάτα. Επισημαίνει ότι, παρά την υστέρηση της ιταλικής οικονομίας στο πλαίσιο της Ευρωζώνης, το ΑΕΠ αυξήθηκε πέρυσι 1,5%. Παρ’ όλα αυτά, συνεχίζει ο κ. Ανουντσιάτα, «το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι το ίδιο με το ΑΕΠ του 1998, οπότε το βιοτικό επίπεδο ελάχιστα άλλαξε». Την ίδια εικοσαετία, στη Γερμανία είχε άνοδο 28% και 17% στη Γαλλία. Επίσης, υπενθυμίζει ότι δεν «φταίει» η ανεργία για τη μακρόχρονη κακή κατάσταση της ιταλικής οικονομίας. Μεταξύ 1994 και 2000, για παράδειγμα, το ΑΕΠ αυξήθηκε 2%, δηλαδή με τον πιο γρήγορο ρυθμό 30ετίας – τότε η νεανική ανεργία ήταν 33% έναντι 37% σήμερα. «Δεν μπορούμε αυτό να το αποδώσουμε στη λιτότητα, στην ύφεση και στην επέλαση των ρομπότ», τονίζει ο κ. Ανουντσιάτα. «Το πρόβλημα είναι ότι δεν έγιναν στην Ιταλία διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις».
Πηγή: kathimerini.gr