Μετακομίζουν οι πλούσιοι Αμερικανοί

Σπύρος ΚλωνήςΔιεθνείς Αγορές

Το 1% των βαθύπλουτων της Αμερικής βρίσκεται εν κινήσει. Μπορούμε να πάρουμε παράδειγμα το ζεύγος διασημοτήτων των Τομ Μπρέιντι και Ζιζέλ Μπίντχεν, οι οποίοι αγόρασαν σε κοντινό στο Μαϊάμι Μπιτς νησί ένα σπίτι 17 εκατ. δολαρίων, ενώ τα επενδυτικά κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνου Elliot Management μεταφέρουν τα κεντρικά γραφεία τους από το Μανχάταν της Νέας Υόρκης στη νότια Φλόριντα, εκεί όπου θα ανοίξει γραφεία και ο κολοσσός των ιδιωτικών κεφαλαίων Βlackstone.

Ο ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της Tesla, Ελον Μασκ, σκέφτεται να ανταλλάξει το Λος Αντζελες με τον τεχνολογικό κόμβο του Τέξας, όπου τελεί υπό ανέγερση το νέο του εργοστάσιο, Cybertruck. Ο δε δημιουργός της Οracle, Λάρι Ελισον, πρόκειται να μεταφέρει από τη Σίλικον Βάλεϊ εκεί τα κεντρικά γραφεία της. Ορισμένοι κάτοικοι ακριβών αστικών κέντρων, όπως η Νέα Υόρκη, το Λος Αντζελες και το Σαν Φρανσίσκο, μπορούν να απαλλαγούν μια και καλή από τους μεγιστάνες, τους οποίους κατηγορούν για την όξυνση των εισοδηματικών διαφορών και την εκτίναξη των τιμών γης και ακινήτων. Αλλά οι ίδιες οι πόλεις θα πληρώσουν ένα πραγματικά μεγάλο τίμημα για την αναχώρησή τους, γιατί αρκούν λίγοι από εκείνους για να τις καταστρέψουν. Οταν ο δισεκατομμυριούχος δημιουργός επενδυτικών κεφαλαίων Ντέιβιντ Τέπερ έφυγε από το Νιου Τζέρσεϊ για το Μαϊάμι Μπιτς, το 2015, προκάλεσε τέτοια ζημία στον προϋπολογισμό της πόλης, που ορισμένοι την εκτιμούν σε άνω των 100 εκατ. δολαρίων ετησίως, αν και προσφάτως επανέκαμψε στη βάση του. Ενα εντυπωσιακό 80% των εσόδων από δημοτικούς φόρους της Νέας Υόρκης προέρχεται από το μόλις 17% των κατοίκων της με ετήσιο εισόδημα άνω των 100.000 δολαρίων, βάσει ορισμένων εκτιμήσεων.

Εάν απλώς ένα 5% αυτών των ανθρώπων αποφασίσει να μετακινηθεί, θα κοστίσει στην πόλη σχεδόν 1 δισ. δολάρια λιγότερα φορολογικά έσοδα.

Οι πολύ μεγάλες διαφορές στο υπάρχον σύστημα των ΗΠΑ μεταξύ των πολιτειακών και των δημοτικών φόρων επιτρέπουν στους κροίσους να εξοικονομούν εκατομμύρια, ενώ σε μερικές περιπτώσεις ακόμη και δεκάδες εκατομμύρια ή εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια τον χρόνο, απλώς και μόνο μετακομίζοντας από τις πολιτείες με τους υψηλούς φορολογικούς δείκτες σε εκείνες με τους χαμηλότερους.

Οι ευνοϊκές ρυθμίσεις που ισχύουν σε πολιτείες όπως η Φλόριντα δεν προϋποθέτουν ούτε καν έναν ελάχιστο αριθμό ημερών παραμονής στο έδαφός της για να θεωρηθεί κάποιος κάτοικος. Απλώς θα πρέπει να προσέχουν οι μεγιστάνες να μη διαμένουν πολλές ημέρες στις πολιτείες όπου είναι υψηλοί οι φόροι, όπως είναι η Νέα Υόρκη και η Καλιφόρνια, όπου οι επιχειρήσεις τους εδράζουν.

Λόγου χάριν, στη Νέα Υόρκη υπάρχει ελάχιστο όριο παραμονής της τάξεως των 184 ημερών. Φυσικά, τουλάχιστον σε βραχυπρόθεσμο ορίζοντα, υπάρχουν μεγαλουπόλεις οι οποίες ωφελούνται από αυτού του είδους τη μετανάστευση και, είναι αλήθεια, πως δεν μπορείς να κατηγορήσεις τις πόλεις και τις πολιτείες που δελεάζουν αυτούς τους ανθρώπους.

Σε μια ζώνη όπως το Μαϊάμι Μπιτς, όπου οι φόροι ακινήτων ισοδυναμούν στο 1,5%-2% της εκτιμώμενης αξίας μιας οικίας, ένας άνθρωπος που αγοράζει σπίτι 30 εκατ. δολαρίων θα καταβάλει μισό εκατομμύριο δολάρια ή και παραπάνω σε ετήσια βάση. Ωστόσο, οι πολιτείες που εγκαταλείπονται έχουν μεγάλα ελλείμματα στον προϋπολογισμό τους.

Επιπλέον, στην ουσία δεν μετατοπίζεται η παραγωγική βάση ούτε κάποια άλλη επιχειρηματική δραστηριότητα, μιας και αυτοί που αλλάζουν διεύθυνση είναι όσοι ελέγχουν το κεφάλαιο. Ούτε κάτι από αυτά προμηνύει το τέλος πόλεων λαμπερών όπως το Σαν Φρανσίσκο και η Νέα Υόρκη. Στην πραγματικότητα, πολλά, ή ίσως και τα περισσότερα, επενδυτικά κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνου αυτών των δύο μεγαλουπόλεων απλώς κάνουν μετακόμιση των επενδυτών τους.

Πηγή: kathimerini.gr