Μακροπρόθεσμα δεν υπάρχει Αϊνστάιν στις επενδύσεις
Στον κόσμο των επενδύσεων δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις.
Είναι δελεαστικό να αντιγράψει κανείς κάποια επιτυχημένη επενδυτική στρατηγική –μία που έχει καταστρώσει ένας εξέχων επενδυτής, όπως ο Γουόρεν Μπάφετ και μία που είναι προϊόν εις βάθος στατιστικής ανάλυσης των επενδύσεων που κάνει η αγορά– και μάλιστα, αυτή η προσέγγιση μπορεί να αποφέρει κέρδη για μεγάλο διάστημα.
Ωστόσο, το να αντιγράφει κανείς στα τυφλά το χαρτοφυλάκιο άλλων δεν θα έχει επιτυχία για πάντα. Αν δεν διαθέτει κάποιος βαθιά γνώση, δεν έχει ιδιαίτερο νόημα να παρεκκλίνει πολύ από ένα απλό χαρτοφυλάκιο, που έχει ως στόχο να πιάσει τη συνολική απόδοση της αγοράς και όχι να την ξεπεράσει.
Οσο μεγαλοφυείς και να ήταν οι θεωρίες του Αϊνστάιν, και άλλοι επιστήμονες βρίσκονταν στα πρόθυρα να τις ανακαλύψουν, και αυτοί περίπου την ίδια εποχή. Μάλιστα, θα μπορούσε κανείς να πει πως μια μεγάλη ομάδα επιστημόνων που δεν κρατάει μυστικά, δεν υποκρίνεται πως τα γνωρίζει όλα και μοιράζεται ανοιχτά τη γνώση, τελικά θα ξεπεράσει τα επιτεύγματα μιας μεγαλοφυΐας.
Παρεμφερείς συζητήσεις κυριαρχούν και στον τομέα των επαγγελματιών επενδυτών. Ορισμένοι εξ ημών στην προσπάθειά μας να πάρουμε σημαντικές επενδυτικές αποφάσεις αναζητούμε Αϊνστάιν – άλλοι αναζητούν ομάδες πανεπιστημιακών ή επαγγελματίες διαχειριστές κεφαλαίων με καλές ιδέες. Οι περισσότεροι θεωρούν πως ο κ. Μπάφετ είναι για τις επενδύσεις ό,τι πιο κοντά στον Αϊνστάιν. Ορισμένοι επενδυτές έχουν αποκομίσει κέρδη, αντιγράφοντας απλώς τις επιλογές του Μπάφετ.
Από την άλλη πλευρά, πολλοί επενδυτές υιοθετούν δημοφιλείς επενδυτικές μεθόδους που εμφανίζονται από καιρού εις καιρόν, όπως η «smart beta», μέθοδος που συνήθως περιγράφει συστηματικές επενδυτικές κινήσεις (βασισμένες σε δημοσιευμένες επενδυτικές θεωρίες και στατιστική ανάλυση), με σκοπό να αποφέρει απόδοση υψηλότερη από αυτήν της αγοράς.
Η μέθοδος «smart beta» αποτελεί σαφώς την επιτομή της συλλογικής προσπάθειας και όχι το έργο μιας ιδιοφυΐας. Ενας μεμονωμένος επενδυτής, είτε είναι ιδιοφυΐα είτε όχι, μπορεί συνήθως να κρατήσει ένα μυστικό καλύτερα από μια ομάδα και δεν είναι αναγκασμένος να δημοσιεύει την επενδυτική του μέθοδο. Πρόκειται για σημαντική διαφορά, αλλά όχι σε απόλυτο βαθμό, διότι η αμερικανική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς απαιτεί από τους μεγάλους θεσμικούς διαχειριστές επενδύσεων να δημοσιεύουν, ανά τρίμηνο, κατάλογο των επενδύσεών τους.
Με τα χρόνια, πολλοί επενδυτές έχουν προσπαθήσει να αντιγράψουν τη στρατηγική του Μπάφετ, παρά τις περί του αντιθέτου προειδοποιήσεις του. Επειδή ο Μπάφετ παρουσιάζεται ως επενδυτής με μακροπρόθεσμο ορίζοντα, πολλοί άλλοι επενδυτές θεωρούν πως δεν έχει σημασία το γεγονός ότι όταν αποκαλύπτει τις επενδύσεις στις οποίες έχει προχωρήσει, αυτές ενδέχεται να έχουν γίνει πριν από μήνες. Επειδή δεν κατανοούν ακριβώς τον τρόπο με τον οποίο αποφασίζει πού θα επενδύσει, είναι πιθανό να φτάσουν καθυστερημένα στο (επενδυτικό) πάρτι και συχνά καταλήγουν να ανεβάζουν τις τιμές, καθώς ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλον, αγοράζοντας τα περιουσιακά στοιχεία που βλέπουν στο χαρτοφυλάκιο του Μπάφετ. Υπάρχουν πολλές αποδείξεις περί αυτού. Ο Τζέραλντ Μάρτιν του American University και ο Τζον Πουθενπούρακαλ του Πανεπιστημίου της Νεβάδας ανακάλυψαν –η μελέτη δημοσιεύτηκε το 2008– πως όποτε αποκαλύπτονται αλλαγές στο χαρτοφυλάκιο του Μπάφετ, μέσω της δημοσίευσης που απαιτεί η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, η τιμή της μετοχής εταιρειών στις οποίες έχει επενδύσει αυξάνεται κατά 4% μέσα σε μία ημέρα.
Παρ’ όλα αυτά, προσομοιώνοντας την αντιγραφή της στρατηγικής Μπάφετ από το 1976 μέχρι το 2006, με βάση τις πληροφορίες που δημοσιεύει στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, οι δύο πανεπιστημιακοί ανακάλυψαν πως αυτή είχε απόδοση 10% υψηλότερα τον χρόνο από την απόδοση της αγοράς. Πρόκειται για εκπληκτική επιτυχία, αν και η απλή αντιγραφή του κ. Μπάφετ δεν είναι τόσο αποδοτική τα τελευταία χρόνια, διότι οι επενδυτικές του επιδόσεις έχουν κάπως υποχωρήσει.
Ομως, σύμφωνα με άλλη μελέτη των Ντέιβιντ ΜακΛιν του Georgetown University και του Τζέφρι Πόντιφ του Boston College, η αποτελεσματικότητα μιας επενδυτικής στρατηγικής για μετοχές τείνει να μειώνεται κατά 50% μετά τη δημοσίευσή της. Εντούτοις, και πάλι όποιος τις είχε αντιγράψει θα πετύχαινε απόδοση υψηλότερη από αυτήν της αγοράς.
Οπότε, τι θα έπρεπε να κάνεις ένας επενδυτής; Αξίζει τον κόπο να εξετάσει κανείς σοβαρά να αντιγράψει τη στρατηγική ανθρώπων που γνωρίζουν από επενδύσεις. Ομως, μην τις ακολουθείτε τυφλά. Θα πρέπει παράλληλα να εμπιστεύεται κανείς και τη διαίσθησή του. Καμία μεμονωμένη στρατηγική δεν μπορεί να κερδίζει την αγορά για πάντα.
* Ο αρθρογράφος είναι καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Γέιλ και κάτοχος Βραβείου Νομπέλ στην Οικονομία.
Πηγή: kathimerini.gr/ The New York Times