Κίνδυνος «φούσκας» στην αγορά ακινήτων των πλούσιων χωρών

Τον κώδωνα του κινδύνου για τη «φούσκα» που έχει δημιουργηθεί στις αγορές ακινήτων κρούει σχετική έρευνα της Oxford Economics, καθώς διαπιστώνει πως οι τιμές των ακινήτων έχουν εκτοξευθεί σε μη βιώσιμα επίπεδα μετά την άνοδο που άρχισε πριν από μία δεκαετία και συνεχίζεται έως σήμερα. Προειδοποιεί έτσι για το ενδεχόμενο μιας απότομης κατάρρευσης της αγοράς ακινήτων, που συχνά ακολουθεί μια παρατεταμένη περίοδο ανόδου των τιμών.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Oxford Economics, τα ακίνητα είναι υπερτιμημένα κατά 10% στις αγορές των ανεπτυγμένων χωρών. Και αυτό αφότου η άνοδος που ξεκίνησε πριν από μία δεκαετία οδήγησε σταδιακά τις τιμές σε συνολική άνοδο κατά 43%.
Οπως εξηγεί η εταιρεία αναλύσεων, πρόκειται για τη δεύτερη μακροβιότερη και την τρίτη πιο παρατεταμένη εκτόξευση των τιμών των ακινήτων από το 1900. Το ανησυχητικό στοιχείο είναι, όμως, αυτό που έχει δείξει η ιστορική εμπειρία, ότι όσο περισσότερο συνεχίζεται ένα ράλι στην αγορά κατοικιών τόσο αυξάνεται ο κίνδυνος μιας μεγάλης πτώσης των τιμών.

«Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις μας, οι τιμές των κατοικιών στις ανεπτυγμένες οικονομίες ίσως να είναι περίπου 10% υπερτιμημένες έναντι των μακροπρόθεσμων τάσεων, αν και υπάρχουν αρκετές διαφορές ανάμεσα στις χώρες», σημειώνουν οι αναλυτές της Oxford Economics. Αναγνωρίζουν βέβαια ότι «αυτή η εκρηκτική άνοδος των τιμών δεν είναι τόσο μεγάλη όσο εκείνη που είχε προηγηθεί της παγκόσμιας χρηματοοικονομικής κρίσης». Τονίζουν, ωστόσο, ότι πρόκειται για μία από τις πιο παρατεταμένες και μεγάλες ανόδους που έχουν σημειώσει οι τιμές των ακινήτων από το 1900 έως σήμερα.

Για λόγους σύγκρισης, η Oxford Economics επισημαίνει ότι όταν οι αγορές είχαν κορυφώσει την άνοδό τους το 2006, τα ακίνητα ήταν υπερτιμημένα κατά 13%-15%. Προχωρώντας σε περαιτέρω ανάλυση της παγκόσμιας αγοράς κατοικιών και της ιστορίας της, η Oxford Economics επισημαίνει πως από το 1900 έχουν υπάρξει τρεις μεγάλες φάσεις στις αγορές ακινήτων: Η πρώτη περίοδος ήταν από το 1900 έως τη δεκαετία του 1960 και χαρακτηρίστηκε από σταθερότητα των τιμών. Η δεύτερη ήταν από τη δεκαετία του 1960 έως τη δεκαετία του 1990 που χαρακτηρίστηκε από μια σταθερά ανοδική πορεία των τιμών των ακινήτων, και η τρίτη περίοδος είναι η τελευταία τριακονταετία από τη δεκαετία του 1990 έως σήμερα που χαρακτηρίζεται από θεαματική επιτάχυνση των τιμών έκτοτε.

Η ανοδική περίοδος που βρίσκεται σε εξέλιξη από τη δεκαετία του 1990 σχετίζεται με την υψηλή πιστωτική επέκταση. Σε σύγκριση, πάντως, με το κραχ και τη στεγαστική κρίση που έπληξε πολλές οικονομίες κατά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, έκτοτε σημειώνεται μεν πιστωτική επέκταση με επιτάχυνση της αύξησης στις χορηγήσεις στεγαστικών δανείων, αλλά όχι με τόσο γρήγορους ρυθμούς όσο πριν από το 2008. Στα συμπεράσματά τους οι αναλυτές της Oxford Economics υπογραμμίζουν ότι «κάποιες ενδείξεις μαρτυρούν ότι όσο περισσότερο συνεχίζεται το ράλι των ακινήτων τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος μιας μεγάλης πτώσης». Σε ό,τι αφορά ποιες αγορές εγκυμονούν τους μεγαλύτερους κινδύνους κατάρρευσης της αγοράς ακινήτων, προειδοποιούν ότι οι πιο ριψοκίνδυνες είναι εκείνες της Ολλανδίας, του Καναδά, της Σουηδίας, της Γερμανίας και της Γαλλίας.

Πηγή: kathimerini.gr