Γνωρίζετε ότι…

Nassos DrakosΕλληνική Αγορά

• Τελευταία ευκαιρία μέχρι τις 31.12.2020 για ένταξη σε ευνοϊκότερο καθεστώς έχουν τα στελέχη εταιρειών που έχουν αλληλέγγυα ευθύνη για φόρους που οφείλονται από εταιρείες που διοικούν. Δόθηκε η δυνατότητα της αναδρομικής εφαρμογής και σε παλαιές υποθέσεις πριν από τη θέση σε ισχύ τού παραπάνω νόμου (12.12.2019), εφόσον το πρόσωπο εις βάρος του οποίου έχουν βεβαιωθεί οι οφειλές ή είχαν ληφθεί αναγκαστικά μέτρα για την είσπραξη αυτών υποβάλει σχετική αίτηση μέχρι το τέλος του έτους. Μπορούν μάλιστα να υποβάλουν εκ νέου αίτηση και πρόσωπα των οποίων η αίτηση για υπαγωγή στο ευνοϊκότερο καθεστώς έχει απορριφθεί στο παρελθόν (Ε. 2173/2020).

• Ευνοϊκότερο καθεστώς αλληλέγγυας ευθύνης στελεχών για φόρους: Με το νέο καθεστώς έχει περιοριστεί ο κύκλος των οφειλών για τις οποίες πλέον ισχύει η αλληλέγγυα ευθύνη. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις οφειλών για τις οποίες πλέον δεν υφίσταται αλληλέγγυα ευθύνη είναι περιπτώσεις στις οποίες η οφειλή προέρχεται από φόρο συγκέντρωσης κεφαλαίων ή από βεβαιωμένα πρόστιμα του ν. 2523/1997 και από τέλη χαρτοσήμου. Τα πρόσωπα που φέρουν τις κατονομαζόμενες ιδιότητες καθίστανται συνυπεύθυνα για τις οφειλές που κατέστησαν ληξιπρόθεσμες κατά τη διάρκεια της θητείας τους, ανεξαρτήτως του χρόνου βεβαίωσής τους. Η διάταξη αναφέρεται σε δύο κύκλους προσώπων: τα πρόσωπα τα οποία φέρουν συγκεκριμένο τίτλο ή ιδιότητα (εκτελεστικοί πρόεδροι, διευθυντές, γενικοί διευθυντές κ.λπ.) και τα πρόσωπα τα οποία, ανεξαρτήτως τίτλου ή ιδιότητας, διαπιστώνεται ότι ασκούν εν τοις πράγμασι τη διοίκηση. Σημαντικό είναι ότι, με το νέο καθεστώς, τα πρόσωπα εις βάρος των οποίων συντρέχει αλληλέγγυα ευθύνη, εφόσον αποδείξουν ότι δεν ήταν υπαίτια για τη μη καταβολή των οφειλών, απαλλάσσονται από την ευθύνη για πληρωμή των οφειλών.

• Οσον αφορά την έλλειψη υπαιτιότητας για τις παλαιές υποθέσεις, αυτή διαπιστώνεται με την έκδοση ειδικά αιτιολογημένης πράξης του προϊσταμένου της υπηρεσίας της φορολογικής διοίκησης, που είναι αρμόδιος για την επιδίωξη είσπραξης της οφειλής, κατόπιν αιτήσεως του ενδιαφερομένου. Σε κάθε περίπτωση, αυτή αποδεικνύεται εφόσον έχει εκδοθεί σχετική αμετάκλητη δικαστική απόφαση οιουδήποτε δικαστηρίου ή αμετάκλητο απαλλακτικό βούλευμα, από τα οποία διαπιστώνεται ρητά η έλλειψη υπαιτιότητας σχετικά με τη μη καταβολή της οφειλής από τον αλληλεγγύως υπόχρεο ή/και η μη συμμετοχή του στη φορολογική παράβαση που προκάλεσε την οφειλή και εν γένει η μη ενεργός συμμετοχή του στη διοίκηση και διαχείριση του νομικού προσώπου. Προβληματισμό γεννά το γεγονός ότι το ζήτημα της υπαιτιότητας δύσκολα μπορεί να κριθεί σε επίπεδο φορολογικής αρχής χωρίς να χρειαστεί να φτάσει στο δικαστήριο.

• Αλλη μία παράταση, μέχρι τις 31-12-2020, πήρε η καταληκτική ημερομηνία υποβολής των απαραίτητων στοιχείων στο Κεντρικό Μητρώο Πραγματικών Δικαιούχων. Υπενθυμίζεται ότι όλα τα νομικά πρόσωπα που είναι υπόχρεα καταβολής φόρου στην Ελλάδα είναι υποχρεωμένα να καταχωρίσουν τα στοιχεία των πραγματικών τους δικαιούχων, μαζί με όλες τις τυχόν ενδιάμεσες εταιρείες που παρεμβάλλονται μέχρι φυσικού προσώπου, στο κεντρικό μητρώο που τηρείται στη Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων. Τονίζεται ότι κάθε αλλαγή που επέρχεται σε αυτά τα στοιχεία θα πρέπει να καταχωρίζεται στο κεντρικό μητρώο εντός εξήντα ημερών από τότε που έλαβε χώρα. Σκοπός της μεταφοράς της καταληκτικής ημερομηνίας ήταν η αποσυμφόρηση της επιχειρηματικής κοινότητας. Στο μητρώο αυτό θα έχουν πρόσβαση.

• Κρίθηκε συνταγματική η υποχρέωση καταβολής αναλογικού παραβόλου στις χρηματικού αντικειμένου φορολογικές διαφορές. Πιο συγκεκριμένα, το ΣτΕ δέχθηκε ότι η θέσπιση της προϋπόθεσης καταβολής αναλογικού παραβόλου στις χρηματικές φορολογικές διαφορές αποτελεί θεμιτό περιορισμό του δικαιώματος δικαστικής προστασίας. Παράλληλα, από τη στιγμή που η διαφορά εμπίπτει στις φορολογικές, εφαρμόζονται πλήρως οι διατάξεις του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας και ως αποτέλεσμα αυτού, δεν υπάρχει η δυνατότητα για συμπλήρωση του υπολειπόμενου ποσού παραβόλου κατόπιν πρόσκλησης του φορολογουμ΄λενου (ΣτΕ 1020/2019).

• Τα χρέη από τα αδικήματα περί φοροδιαφυγής, ανεξάρτητα από το ύψος τους, δεν συνυπολογίζονται για τον προσδιορισμό της ευθύνης του κατηγορουμένου για το έγκλημα της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο. Ειδικότερα, η κρίση του Αρείου Πάγου μεταξύ άλλων βρήκε έρεισμα στην αρχή της εφαρμογής του ευμενέστερου ποινικού νόμου. Δεδομένου ότι η τροποποίηση του άρθρου 25 του ν. 1882/1990 κατέστησε την πράξη ανέγκλητη, δεν είχε εκδοθεί ακόμα αμετάκλητη δικαστική απόφαση και, κατόπιν συνεκτίμησης των πραγματικών περιστατικών, ο Αρειος Πάγος αποφάσισε την αθώωση του κατηγορουμένου ως προς το έγκλημα της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο.

Πηγή: Grant Thornton/kathimerini.gr